My sami albo nasi Bliscy – czasem potrzebujemy wsparcia i pomocy w domu, w codziennych zmaganiach z ciężką chorobą. Takim wsparciem może być hospicjum domowe. Dla kogo? W jakich wskazaniach? W czym może zespół specjalistów z hospicjum pomóc?
Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej Chory trafia do opieki hospicyjnej w dość „gwałtownych” okolicznościach. Decyzja o odstąpieniu od nieskutecznej już terapii jest zawsze ogromnym stresem. Nie tylko dla Pacjentów. Dla Ich Rodzin. Także dla lekarzy.
Niestety wciąż zbyt rzadko objęcie opieką hospicyjną jest zaplanowane z wyprzedzeniem. A zatem odpowiednio przygotowane. Często brakuje nawet informacji o tym, że taki sposób na zapewnienie opieki jest w ogóle możliwy.
Skierowanie do hospicjum domowego wystawia:
lekarz Podstawowej Opieki Zdrowotnej (lekarz rodzinny lub inny lekarz w POZ);
lekarz pracujący na oddziale szpitalnym.
Uwaga: lekarz ten lub gabinet, w którym pracuje (POZ, szpital) musi posiadać umowę na świadczenie usług medycznych w ramach NFZ. Każdy lekarz w Polsce niezależnie od miejsca pracy może wystawić skierowanie do szpitala, np. na oddział paliatywny – nie jest to jednak to samo co skierowanie do hospicjum (domowego czy stacjonarnego).
Pacjent musi posiadać odpowiednie wskazania medyczne do objęcia opieką hospicyjną. Wynika to oczywiście z faktu, że tylko wybrane grupy Chorych odniosą korzyść z takiego sposobu leczenia.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 12 czerwca 2018 roku (Aktualne!!! Weszło w życie z dniem 1 lipca 2018 roku) do uzyskania świadczeń w zakresie opieki paliatywnej i hospicyjnej (w tym hospicjum domowego) uprawnieni są Pacjenci z następującymi chorobami
Lp. | Choroba | Kod ICD10 |
1. | Choroba wywołana ludzkim wirusem upośledzenia odporności (HIV). | B20-B24 |
2. | Nowotwory. | C00-D48 |
3. | Następstwa zapalnych chorób układu nerwowego. | G09 |
4. | Układowe zaniki pierwotne zajmujące ośrodkowy układ nerwowy. | G10-G13 |
5. | Stwardnienie rozsiane. | G35 |
6. | Kardiomiopatia. | I42-I43 |
7. | Niewydolność oddechowa niesklasyfikowana gdzie indziej | J96 |
8. | Owrzodzenie odleżynowe. | L89 |
Aby sensownie zakwalifikować Pacjenta do objęcia opieką hospicjum domowego trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie: Czym taka opieka jest? Technicznie jest to:
wizyta lekarska nie rzadziej niż raz na 2 tygodnie;
wizyty pielęgniarskie (2 razy w tygodniu lub więcej zależnie od potrzeb);
opieka fizjoterapeuty;
opieka psychologa;
opieka pracownika socjalnego;
badania stosownie do potrzeb;
dostęp do urządzeń medycznych w warunkach domowych (koncentrator tlenu, pompy do podawania leków).
Jeśli więc Rodzina jest w stanie zapewnić Choremu opiekę domową (karmienie, przebieranie, mycie, podawanie leków) lub Chory jest wystarczająco samodzielny dla radzenia sobie z tymi czynnościami – można myśleć o opiece hospicjum domowego.
Od razu zwracam uwagę, że Pacjenci z demencją, znacznym otępieniem, niesamodzielni – jeśli nie mają w domu Opiekunów – nie uzyskają wystarczającej pomocy ze strony hospicjum domowego. Lepszym rozwiązaniem jest dla Nich hospicjum stacjonarne (opieka 24h/dobę), oddział paliatywny a czasami także Dom Pomocy Społecznej.
Długotrwała podróż samolotem, zwłaszcza trwająca ponad 4 godziny, zwiększa ryzyko zakrzepicy żył w nogach. Jeśli lot połączony jest z długotrwałym siedzeniem wcześniej, jest częścią długiej podróży (kilkanaście godzin) i łączy się ze spaniem na siedząco – ryzyko rośnie jeszcze bardziej.
Zadbaj o:
Jeśli podróż jest długa, warto zastosować podkolanówki o zmiennym ucisku (10-20 mmHg na wysokości kostki). Pończochy uciskowe także się nadają. Skonsultuj to z lekarzem.
Jeśli jesteś w szczególnej grupie ryzyka, zgłoś się do lekarza, aby zdecydować o podaniu heparyny drobnocząsteczkowej – leku zmniejszającego krzepliwość krwi. Osoby szczególnie narażone na rozwój zakrzepu w żyłach to:
Co tak naprawdę robią pracownicy hospicjum domowego:
Zmniejszają albo niwelują dolegliwości bólowe Chorego.
Z bólem możemy zrobić naprawdę wiele. W Polsce dostępne są wszystkie najnowocześniejsze leki przeciwbólowe we wszystkich niemal formach podania, w tym nie tylko jako tabletki, ale także plastry, w sprayu do nosa czy tabletkach rozpuszczających się w ustach.
Leczą inne objawy.
Nudności i wymioty, brak możliwości podawania leków czy posiłków. Duszność. Profilaktyka i leczenie odleżyn. Depresja. Wyniszczenie.
Umożliwiają uzyskanie/odzyskanie pewnej samodzielności.
Dzięki pracy fizjoterapeuty możliwe jest niwelowanie wielu objawów, np. przykurczy (poprzez ćwiczenia), obrzęków (masaż). Możliwe staje się częściowe lub pełne usprawnienie Chorego – np. umożliwienie mu wykonywania wybranych czynności codziennych jak siadanie, jedzenie, mycie się, poruszanie.
Pomagają w emocjach.
Umieranie osoby Bliskiej to ogrom emocji w całej Rodzinie. Opieki psychologa potrzebują w związku z tym wszyscy Bliscy Chorego. Często obserwuję, że do samego końca nie są pogodzeni, o wiele dłużej niż sam Umierający. To nasila trudności w rozmowie w domu: Chory chciałbym np. uporządkować swoje sprawy, spisać testament, a Bliscy nie chcą o tym słyszeć. Wciąż negują umieranie.
Sezon jesienno – zimowy w pełni. Do mojego gabinetu zgłasza się coraz więcej Pacjentek z infekcjami górnych dróg oddechowych. Część z nich to kobiety karmiące, u których dobranie właściwego leczenia zawsze stanowi trochę większe wyzwanie. Zarówno pod względem medycznym, jak i emocjonalnym. O tym słów kilka w niniejszym wpisie.
Bardzo często zgłaszają się do mnie Pacjenci leczeni, prócz mnie, przez wielu innych specjalistów – kardiologów, pulmonologów, neurologów czy ortopedów. Im starsza osoba, tym grupa lekarzy leczących ją jest coraz większa. W efekcie, Pacjenci na wizytę do mojej poradni często przynoszą całą torbę leków – każdy przepisany przez innego specjalistę
Do tego dochodzą jeszcze suplementy diety czy zioła. Warto jednak pamiętać, że wszystko to wchodzi ze sobą we wzajemne interakcje, często bardzo niebezpieczne dla Chorych. Jakie leki można ze sobą łączyć, a jakich należy unikać? O tym w niniejszym tekście.
Bardzo często w swojej praktyce spotykam Pacjentów, którzy mają cukrzycę i przygotowują się do zabiegu operacyjnego. Taka sytuacja wymaga szczególnego nadzoru i podjęcia odpowiednich działań.
Zarówno ze strony lekarza rodzinnego, czasem diabetologa, a na pewno z Twojej strony – jako Pacjenta. O tym właśnie słów kilka w niniejszym tekście.
Brak komentarzy